Het Begin

In oktober 2023 bezocht ik voor het eerst The Gambia, hier begon mijn avontuur...

Het is eigenlijk grappig hoe het verlopen is; na altijd avontuurlijke en actieve reizen en vakanties, wilde ik ook nu weer graag op vakantie, maar ik wist nog niet waarheen.

Tijdens een snelle roadtrip naar Zwitserland met mijn lieve nichtje, bespraken we tijdens de rit waar ik in oktober nog eens naartoe zou kunnen gaan voor een weekje of zo.

''Waarom ga je niet naar Gambia?'' vroeg mijn nichtje. ''Het is goedkoop, de zon schijnt, heerlijk ontspannen, waarom doe je dat niet?!'' Hmmmm, Gambia? dacht ik bij mezelf... ik zal het eens opzoeken... Na een paar keer zoeken en wat informatie opvragen bij enkele reisbureaus, bleef er nog een lichte twijfel. Geen idee waarom eigenlijk, ik bedoel, ik houd van Afro beats, ik houd van Afrikaans eten... maar goed. Toen zei een hele lieve collega ineens: ''Ohh Gambia! Ik heb daar een sponsorkindje!''. En mijn interesse was direct gewekt. .... ''Sponsorkindje? Vertel?''. ''Ja!'' zegt ze, ''Ik betaal 35,- per jaar zodat een kind in Gambia naar school kan, en krijg dan regelmatig een foto van het kindje toegestuurd met updates over hoe het gaat etc.'' Ondertussen pakt ze haar telefoon om de foto's natuurlijk met mij te delen. En op dat moment wist ik het. Ik ga naar Gambia! ''Oh my god, ik heb altijd al naar een schooltje in Afrika gewild! Kun je mij in contact brengen met de mensen van deze stichting?''. Zo gezegd, zo gedaan. Na een bezoekje aan twee hele lieve mensen die dit schooltje in Gambia runnen, besloot ik te gaan en natuurlijk ook een bezoekje te brengen aan de school.

Mensen hadden me al verteld dat ik als vrouw alleen in Gambia nooit alleen zou zijn, omdat iedereen met je wil praten. Naarmate de reis naderde, merkte ik dat ik hier eigenlijk een beetje tegenop zag. ''Ach, ik heb al zo vaak alleen gereisd,'' dacht ik bij mezelf... maar naar een land als Gambia zal het dit keer toch anders zijn, als ik de verhalen moet geloven.

In het begin voelde de hele reis een beetje vreemd aan, voornamelijk omdat ik normaal gesproken alles apart boek en niets georganiseerd doe. Deze keer was dat natuurlijk anders, ik had een pakketreis geboekt en liet alles gewoon op me afkomen.

Even kort gezegd, het klopt zeker dat je als vrouw in een land als Gambia niet snel alleen zult zijn, maar ik heb dit absoluut niet als onaangenaam ervaren. De meeste Gambianen die een praatje met je maken, zijn oprecht geïnteresseerd en ik heb de mooiste en leukste gesprekken gevoerd en ontzettend veel lieve mensen ontmoet! Niet voor niets wordt het "The smiling coast of Africa" genoemd; alle mensen zijn zo vriendelijk, ondanks dat de meesten weinig tot niets hebben. Natuurlijk hoor je af en toe dat je op je hoede moet zijn en moet opletten, maar dat moet je natuurlijk altijd doen. Dus met de juiste instelling erin gaan en goede gesprekken voeren, maakt het alleen maar super interessant om je onder de lokale bevolking te mengen.

Mijn reis duurde 8 dagen, en de laatste dag bracht ik door met een local die me naar het prachtige strand genaamd Paradise Beach bracht en me meenam naar een lokale voetbalwedstrijd. Terwijl we in de taxi terug naar mijn verblijf zaten, nam ik de omgeving in me op door het raam. Plotseling vroeg ik me af: ''Wat kost het om hier iets te kopen of te bouwen?'' Met deze gedachte verliet ik Gambia, om een maand later voor 3 weken terug te keren met het doel: grond kopen in Gambia en mensen die hier komen het ECHTE Gambia laten voelen en ervaren zoals ik dat had!